Sarkis’in “Sonsuz” isimli ferdî standı, Emre Baykal küratörlüğünde Arter’de açıldı. Sarkis’in her standı sanat dünyasında yeni bir heyecan dalgası yaratıyor. “Sonsuz” standının basın toplantısında da birebir hisler vardı. Sarkis de toplantıya katılırken sorulara uzun uzun cevaplar verdi, yapıtlarının daima yaşaması için Arter’e bağışladığını belirtti. Stant hasebiyle heyecan ve memnunluğu gözünden okunan Sarkis’in son olarak 2015 yılında Venedik Bienali Türkiye Pavyonu için düzenlediği “Respiro” isimli yerleştirmesini de Arter Koleksiyonu’na bağışladığı açıklandı. “Sonsuz” standı, 1980’li yıllara tarihlenen yapıtlardan başlayıp Respiro’ya kadar uzanıyor. Sarkis, farklı vakit ve yerlere ait hafızalarıyla birlikte stantta tekrar yorumladığı yapıtlarını, pratiğinde başat rol oynayan ışık, renk ve müzik üzere ögelerle birleştirerek “Sonsuz”u çok sesli bir sahnelemeye dönüştürüyor.
YENİDEN BİR ARADALAR
Bir yerle birlikte var olmak, mekânsal referanslar yahut çağrışımlar üstlenmek yahut yeni bir yer kurgulamak üzere tasarladığı yapıtlarını her sergilenişte değişime ve yorumlamaya açık tutan Sarkis, bu standında Arter’in koleksiyonunda yer alan yapıtlarından seçtiklerini de birbirleriyle birinci kere buluşturuyor. Bu sayede yapıtlarına Arter’in 2. kat galerisinde yeni bir ömür ve tecrübe alanı açıyor.
“Sonsuz” standı ısıtma, yakma, kamuflaj, bellek, iz bırakma, atölye, mesken üzere sanatkarın yapıtlarına sıklıkla eşlik eden kavram ve temaların yanı sıra ışık, renk ve müzik üzere farklı ögelerin pratiğinde oynadığı değerli rolü de vurguluyor. Sarkis, “Sonsuz”da tekrar sahneye çıkardığı “İstanbul İkonaları” (1986-2023), “Elle Danse” (1990), “Transflammation” (1996-2001), “Karışık Retrospektif” (2001), “(Arılara) Davet I” (2013) isimli işlerini ve “Respiro”nun ayna ve neonlarını farklı vakit ve yerlere ait hafızalarıyla birlikte Arter’e yerleştirirken yerde meydana getirdikleri bütün içinde her birini tekrar yorumluyor.
Sanatçının Arter Koleksiyonu’ndaki yapıtlarına yer veren standın giriş kısmında “Sonsuz” için özel olarak ürettiği iki yeni yapıt da birinci sefer izleyiciyle buluşuyor. Sarkis’in stant üretiminde çalışan takım üyelerinden duvara bırakmalarını istediği siyah parmak izlerinin politik çalkantılar, doğal afetler ve acı kayıplarla yüklü bir periyoda ait çağrışımları, onun çabucak yanı başında her an hareket etmeye hazır üzere duran tekerlekli iskemlenin beyaz tüyleriyle hafifliyor, standın devamında Respiro’dan yansıyan ışık ve renklerle birlikte umuda kapı aralanıyor. Stant 4 Şubat 2024’e kadar görülebilir.
ÜÇ SESLİ SAHNELEME
Sarkis, kendinden evvel gelen ve çağdaşı olan sanatkarlarla kurduğu diyaloğu stantta yer alan yapıtlarında da sürdürüyor. Yerin iki ucuna konumlandırdığı yerleştirmelere ses veren Johann Sebastian Bach’ın 127 numaralı kantatı ve Dmitri Şostakoviç’in 15 numaralı kuarteti, Jacopo Baboni-Schilingi’nin Respiro için bestelediği müzikle birleşiyor.
Yorum Yok