Adil Ocak fotoğrafları tabiatın hoşlukları ve insanın yaratıcılığı ortasındaki etkileşime odaklanarak, insanın tabiatın modülü olduğu fikrini ön plana çıkarıyor. Tren vagonları ise, insanların tabiatla kurdukları ilginin yanı sıra, bir seyahat tecrübesinin içerisindeki değişimleri ve dönüşümleri temsil ediyor. Sanat stantları, izleyicilere farklı hisler ve fikirler yaşatırken, sanat yapıtları aracılığıyla yeni perspektifler sunarak kanıları tetikleyebiliyor. Ocak’ın fotoğraf standı de bu bağlamda, izleyicilerin eşsiz bir tecrübe yaşamasına yardımcı oluyor.Ocak doğayı pastel renklerle betimlemek yerine, keskin geometrik formlar kullanarak çalışmayı tercih eden bir sanatçıdır. Yapıtlarındaki kompozisyon ve renk ahengi, birbiriyle senkronize bir formda çalışmaktadır. Sanatkarın büyüdüğü coğrafyaya olan reaksiyonu, romantiklerin aydınlanmaya karşı olan duygusal tepkisindeki üzere kendisini göstermektedir.
YALNIZLIK HİSSİ
Sanatçının geometrik ve kuralcı yaklaşımı, tahminen de sanatkarın iç dünyasındaki karmaşıklığın bir yansımasıdır. Sanatkarın fotoğraflarında iç içe geçmiş ağaçların tabiatla nasıl bir istikrar kurduğunu izleyebilirsiniz. Kaos içinde bir dinginlik verir izleyiciye ve sonsuz bir his alışverişi başlar. L.N.Tolstoy “Sanat Nedir?” Kitabında şöyle bir tanımlama kullanır; “Yani yaratıcının duygusu izleyiciye, dinleyiciye geçtiği anda sanatla karşı karşıyayızdır demektir.” Adil Ocak fotoğrafları belleğimizde tamda bu türlü bir tesir bırakır. Sanatkarın iç dünyasında yalnızlık hissi olduğu, hatta kendisi için bile pek yer olmadığı düşünülmektedir. Bu nedenle, ömrünün neredeyse tamamını beyaz tuvallerle geçirdiği söylenmektedir. Sanat tarihinde, sanatkarlar ekseriyetle kendilerini tuvallerinin pürüzsüz beyaz yüzeyinde bulmuşlardır. Adil Ocak da kendi ruhunun lirik anlatımını gerçekleştirerek, izleyicisiyle buluşmaktadır.
45 YILDIR İÇ İÇE
Eserlerindeki şerit gibisi yapılar, vakit zaman gökyüzünde vakit zaman da yeryüzünde belirerek fotoğrafın genel perspektifini büsbütün değiştirmektedir. Bu küçük ayrıntı hakkında sanatçı “Kah çıkarım gökyüzüne, seyrederim âlemi. Kâh inerim yeryüzüne, seyreder âlem beni,” diyerek, tahminen de insan ömrünün hudutlarına bir gönderme yapmaktadır. Sanatkarın, çocukluğunun geçtiği coğrafyanın kesimli bulutları tuvallerinde dolaşmaktadır. Trabzon doğumlu sanatçı Adil Ocak, Ankara’da Gazi Eğitim Enstitüsü’nün imtihanını kazanarak sanat tutkusuna kavuştuğunu söyledi. Mezuniyetinin akabinde 19 yıl boyunca resim-iş öğretmenliği yapan Ocak, emekli olduktan sonra Çankaya Üniversitesinde kontratlı öğretim vazifelisi olarak çalıştı. Artık ise kendi atölyesinde çalışmalarına devam eden sanatçı, 45 yıldır sanatla iç içe olduğunu belirtiyor. Ocak, şahsî olarak 70’in üzerinde stant açtı ve birçok sanat fuarına katıldı. Yurtiçi ve yurtdışında özel koleksiyonlarda yapıtları yer alan sanatçı, pek çok sanat çalıştayı da düzenledi. En sevdiği aktifliğinin “Her Tarafıyla Trabzon” buluşması olduğunu lisana getiren Ocak, bu aktiflikle Trabzon’a olan vefa borcunu ödediğini düşündüğünü söylüyor. Sanat hayatına GEE’nin fotoğraf kısmına girdikten sonra başladığını anlatan sanatçı, Rembrandt ve Caravaggio’nun ışığına hayran olduğunu ve Vincent van Gogh’un özgür tuşelerine de özel bir ilgi duyduğunu belirtiyor. Gazi’de Murşide İçmeli ve Nevzat Akoral hocalarının disiplini, Mustafa Ayaz hocasının ise çalışkanlığına örnek olduğunu söyleyen Ocak, ortaokulda hocası olan Ali Candaş’ın da resme olan sevgisinde tesirli olduğunu lisana getiriyor. Stant 16 Mayıs tarihine kadar İstanbul/Doku Sanat Galerisi’nde ziyaret edilebilir.
Yorum Yok