İnsanlar Dünya çapında bağlantı kurmak için 100 yıldır radyo dalgaları kullanıyor. Birebir vakitte uzaya da sızan bu dalgalar, cihan boyunca bizim var olduğumuzu gösteren bir parmak izi niteliğinde. Yakın vakit evvel beşerler, gezegenimizin ötesine daha güçlü sinyaller de gönderdi. Bu sinyaller, ünlü Voyager uzay aracı üzere en uzağa giden araştırma araçlarımızla irtibat kurmamızı sağladı.
Bilim insanları kısa müddet evvel Dünya’dan gönderilen ve uzaktaki birden fazla uzay aracına ulaşan bu güçlü radyo sinyallerinin güzergâhlarını takip ederek, gönderilen bu bildirilerin en yeterli hangi yıldızlara (ve bu yıldızların etrafında ömür barındırabilecek bir gezegene) gidebileceğini araştırmış.
Araştırma ekibi, Dünya’nın sinyalleriyle önümüzdeki yüzyıl içerisinde karşılaşacak yıldızların listesini çıkarmış ve (eğer varsa) uzaylı medeniyetlerin 2029 üzere yakın bir vakitte mesajımıza karşılık verebileceklerini keşfetmiş. Bilim insanlarının bulguları, geçtiğimiz ay Publications of the Astronomical Society of the Pacific bülteninde yayımlandı.
Berkeley – California Üniversitesinde çalışan gökbilimci ve makale eş müellifi Howard Isaacson, “Bu ünlü fikri Carl Sagan’dan bilirsiniz, Bildiri sinemasının öyküsünü de bu biçimde yazmıştı” diyor.
Fakat Dünya dışı ömürle ilgili bilimsel çalışmalara dikkatli yaklaşmakta yarar var. Washington Üniversitesinde çalışan ve makalede yer almayan Kaitlin Rasmussen, çalışmanın “ilginç bir uygulama olduğunu lakin sonuç getireceğini düşünmediğini” belirtiyor. Bu durumda sonuçlar, aşikâr bir mühlet içerisinde Dünya ile temas kuran uzaylılar oluyor.
Radyo sinyalleri uzayda seyahat ederken yayılıp zayıflıyorlar ve tespit edilmeleri zorlaşıyor. Yakındaki bir yıldız civarına park eden uzaylılar, muhtemelen TV’ler ve öteki ufak aygıtlardan sızan bu zayıf sinyalleri fark edemeyecektir. Lakin Güneş sisteminin kenarına ulaşan öncü araştırma araçlarına (Voyager 1, Voyager 2, Pioneer 10, Pioneer 11 ve New Horizons) gönderdiğimiz talimatlarda NASA’nın Derin Uzay Ağı’ndan (DSN) çok daha odaklı ve güçlü yayınlar iletiliyor. DSN, uzay irtibatı için tasarlanan ve Dünya geneline yayılmış bir radyo çanağı ağı.
DSN sinyalleri, hedeflendikleri uzay aracında sihirli bir biçimde durmuyor: Uzay boşluğunda gitmeye devam ediyor ve nihayetinde öteki yıldızlara ulaşıyorlar. Ancak radyo bağlantısı ve ışık üzere elektromanyetik dalgalar aşikâr bir sürate kadar seyahat edebiliyor; bu yüzden cihandaki araları ölçerken ışık yılını kullanıyoruz. Araştırmacılar fiziğin bu kanununu kullanarak, DSN sinyallerinin yakındaki yıldızlara ne kadar müddette ulaşacağını ve uzaylı hayatın bildiriye ne kadar müddette karşılık vereceğini varsayım etmişler.
Tahmin sürecinin sonucunda çeşitli fikirler ortaya atmışlar. Örneğin araştırmacıların hesaplamalarına nazaran Pioneer 10’a gönderilen bir sinyal, beyaz cüce biçiminde bilinen ve yaklaşık 27 ışık yılı uzakta bulunan meyyit bir yıldıza 2002 yılında ulaşmış. Araştırma grubu, bu meyyit yıldızın yakınındaki rastgele bir uzaylı hayattan gönderilen karşılık bildirisinin bize 2029’dan evvel ulaşmayacağını kestirim ediyor.
Önümüzdeki on yıl içerisinde, cevap bildirileri için daha fazla fırsat ortaya çıkacak. Voyager 2’ye 1980 ve 1983 civarlarında gönderilen sinyaller, 2007 yılında iki yıldıza ulaşmış. Bu yıldızların birincisi 26 ışık yılı uzaktayken, oburu ise 24 ışık yılı uzaktaki bir kahverengi cüce.
Uzaylılar rastgele birinden direkt bildiri gönderdiyse, Dünya’ya 2030’ların başlarında ulaşabilir.
Populer Science Türkçe’de yer alan çalışmada Los Angeles – California Üniversitesinde çalışan mühendislik öğrencisi ve makale baş muharriri Reilly Derrick, çalışmanın “Dünya dışı ömür arayan araştırmacılara odaklanacakları daha dar bir yıldız kümesi sağladığını” belirtiyor.
Derrick ve Isaacson, radyo gökbilimcilerinin bu yıldız listesini kullanarak evvelden belirlenmiş tarihlerde karşılık bildirilerine kulak verebileceklerini ileri sürüyor. Örneğin 2029 yılında, Dünya’nın kimi değerli radyo teleskoplarını Pioneer 10’un iletisini alan beyaz cüceye yanlışsız yöneltebilirler.
Fakat başka gökbilimciler mevzuya kuşkuyla yaklaşıyor. Penn State Üniversitesinde çalışan ve yeni çalışmada yer almayan gökbilimci Macy Huston, “Eğer bir cevap gönderilecek olsaydı, onu tespit etme kabiliyetimiz pek çok etmene bağlı olurdu” diyor. Bu etmenler ortasında “cevabı dinlemek için yıldızı ne kadar uzun yahut ne kadar sık gözlemlediğimiz ve bu karşılık sinyalinin ne kadar uzun yahut sık aktarıldığı” da bulunuyor.
RADYO YAYINLARIMIZ, ŞİMDİYE DEK SAMANYOLU GALAKSİSİNİN YALNIZCA MİLYONDA BİR HACMİNE ULAŞTI
Uzaylı ömrünü düşünürken hala bilinmeyen pek çok öge var. Bilhassa de gökbilimciler, bu çalışmadaki belli yıldızların gezegenleri olup olmadığını bilmiyor. Lakin öbür ötegezegen çalışmalarına nazaran en azından kimilerinin gezegeni var. DSN’den giden sinyaller de böylesine uzun aralarda hâlâ inanılmaz derecede zayıf. Bu yüzden öbür yıldızların aktardıklarımızı tespit etmesi ne kadar mümkün, muhakkak değil.
Yeni çalışmada yer almayan ve Los Angeles – California Üniversitesinde çalışan radyo gökbilimci Jean Luc Margot, “Uzaylıların cılız ve seyrek aktarımlarımızla insanlığı tespit etmesi beklenen görünmüyor” diyor. Margot, radyo sinyallerimizin Samanyolu galaksisinin toplam hacminin yalnızca milyonda birine ulaştığını açıklıyor.
“Bu küçük baloncuk içerisinde öteki bir medeniyetin yaşama ihtimali son derece ufak; tabi Samanyolu galaksisinde milyonlarca medeniyet yoksa” diyor. Lakin oradalarsa, bunun delilini saptayıp yakalamanın da bir vakti olabilir.
Yorum Yok