Darüşşafaka Eğitim Kurumları’nda tahsil gören öğrencilerin sarsıntı bölgesinde yaşayan kardeşleri, bir dönemliğine “misafir öğrenci” olarak davet edildi. Okulda Adana, Şanlıurfa, Diyarbakır, Hatay, Kahramanmaraş ve Gaziantep’ten gelen 18 öğrenci tahsil görüyor. Bu öğrencilerin bir kısmı ile hem sarsıntı sırasında ve sonrasında yaşadıkları hem de Daçka’daki günleri üzerine sohbet ettik.
Gaziantep İslahiye’den gelen 7. sınıf öğrencisi Muhammed Arif Keskin, yaşadıklarını şöyle anlattı:
“Bir anda gümbürtüyle uyandık. Meskenin yarısı çöktü. Dolap üstümüze gerçek düşerken abim tuttu. Konutta dört bireydik. Duvarlar çöküyordu. 1.5 saat içeride kaldık. Vakit hiç geçmiyor üzereydi çok uzun geldi bana o mühlet. Damdan üstümüze karla karışık yağmur yağıyordu. Çok üşüyorduk. Alt katta oturan dayım yardımımıza geldi, duvarı ittirerek pencereye ulaştık, atlayarak kurtulduk. 10-15 gün otomobilde, sonrasında bir çadırda dokuz kişi kaldık. Abimin okuduğu Darüşşafaka’dan beni çağırdıklarında buraya gelmeyi çok mantıklı buldum. Bu okulu bitirmek isterim, bahislerin anlatım biçimi daha yeterli ve herkes yardımcı oluyor.”
‘HERKESİ BEN ÇIKARDIM’
Kızkardeşi Daçka’da 6. sınıfta tahsil gören 10. sınıf öğrencisi Kahramanmaraşlı Hamza Yusuf’un hepimizi çok etkileyen öyküsü ise şöyle:
“Depremin olacağını üç gün evvel hissettim. Pazar günü en sevdiğim üç arkadaşımla hoş vakit geçirdim, bir tıp vedalaşma oldu. Gece yatağımın kenarına bir şişe su ve iki çikolata koydum. Zelzele anında uyanıktım. Yatağımın kenarına çöktüm ve şahadet getirdim. Sağ çıkabileceğimi düşünmedim. Annem bağırıyordu, meskenin duvarları yıkılıyordu. Ablamı odasından aldım, kapıya koştuk. Kapı kilitliydi, açamadım. Camları kırdım, binadaki herkesi dışarı çıkardım. Apartmanda 14 aile vardı, kimse ölmedi. Zelzeleden 7-8 saat sonra sağlam bir konuta geçtik. Yaşadıklarım çok ağırdı. Bu okul beni çekip aldı o durumdan. Okula birkaç saat içinde alıştım. Darüşşafaka’da bu ada yakışır öğrenciler yetiştiriliyor. Herkes takviye ve umut veriyor, ‘Haydi Hamza başarırsın’ diyorlar. Buradan mezun olmak, yapay zekâ mühendisi olmak isterim”
‘EVDE TEK BAŞIMAYDIM’
Kahramanmaraş’ın Göksun ilçesinde yaşayan ve okulun 5. sınıfında kardeşi olan 11. sınıf öğrencisi Melike Liva, sarsıntı sırasında meskende tek başınaymış. Liva, “Depremden 10 dakika evvel uyandım. 5 dakika sonra kuşum çırpınmaya başladı, sonra da sarsıntı oldu. Yatağın yanında çöktüm. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Herkes aşağı insin diye bağırdılar, sonra otomobilde kaldık. Üçüncü gün Kayseri’ye halama gittik. Bu okuldan mezun olmak, İngilizce öğretmenliği okumak istiyorum” dedi. Adana’dan gelen 7. sınıf öğrencisi 12 yaşındaki Belinay Aksoy ise zelzelede çok korkmasına rağmen sakin kalmayı başardığını, Darüşşafaka’dan çağrıldığı için çok keyifli olduğunu anlattı.
UYUMAK ISTEMIYORDUM
Darüşşafaka mezunu bir ağabeyle 11. sınıfta tahsil gören bir ablaya sahip olan 6. sınıf öğrencileri Buyruk ve Cihan Aslantaş, sarsıntıda uyanmamışlar. Kendisini ablasının uyandırdırdığını anlatan Buyruk, “Dışarı çıkıp parkta bekledik. Biraz komşunun otomobilinde, biraz mescitte kaldık. Darüşşafaka’dan beni çağırdılar, evvel hayır dedim sonra ablam ikna etti. Artık de buradan gitmek istemiyorum” dedi. Birinci sarsıntıdan sonra “Artık zelzele olmaz” diye düşündüğünü lakin ikinci sarsıntı olduğunu, sarsıntı endişesiyle uyumak istemediği günleri anlatan Cihan, Darüşşafaka’yı, hocalarını çok sevdiğini, bu okuldan mezun olup robotik kodlama üzerine okumak istediğini belirtti.
Yorum Yok